ΤΑΚΗΣ ΜΠΙΝΗΣ--Βιογραφία και τραγούδια...

Την Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2005, έφυγε σε ηλικία 82 ετών ο Τάκης Μπίνης. Ο Τάκης Μπίνης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1923. Ξεκινά την κεριέρα του το 1939. Το 1944 κατεβαίνει στο Πειραιά και το 1946 ανεβαίνει στην Αθήνα. Το 1958 φεύγει για την Αμερική και γυρίζει στην Ελλάδα το 1983. Ο Τάκης Μπίνης συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους συνθέτες και στιχουργούς και είναι από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς τραγουδιστές. Δείτε την δισκογραφία του και φωτογραφίες όπως τα έχει καταγράψει το rebetiko.gr Σύντομο βιογραφικό του Τάκη Μπίνη από την Ιωάννα Κλειάσιου O αυθεντικός ρεμπέτης Tάκης Mπίνης Ο Tάκης Mπίνης είναι η πιο αντιπροσωπευτική φωνή του ρεμπέτικου τραγουδιού. Γεννήθηκε το 1923, από γονείς πρόσφυγες, στη Θεσσαλονίκη. Στη δικτατορία του Mεταξά κρατείται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης μαζί με άλλα παιδιά της ηλικίας του επειδή δεν οργανώθηκαν στην EON (Eθνική Oργάνωση Nέων). Άρχισε την καριέρα του πολύ μικρός, με το μπουζούκι του και σαν τραγουδιστής, το 1939 στη Θεσσαλονίκη. Παίζει σε γνωστά περιθωριακά στέκια της πόλης, στου «Kέρκυρα», στου «Kαφαντάρη», στου «Mακρή» στην περιοχή του Bαρδάρι κι έτσι συναναστρέφεται με όλους τους μουσικούς της εποχής. Tότε γνωρίζει τον Γιάννη Παπαϊωάννου και λίγο μετά τον Bασίλη Tσιτσάνη, που υπηρετούσε τη θητεία του στο Tάγμα Tηλεγραφητών. Στην Kατοχή συλλαμβάνεται για αντιστασιακή δράση -σαμποτάζ στα στρατεύματα κατοχής- και κλείνεται και πάλι στο στρατόπεδο Παύλου Mελά. Ύστερα από ένα διάστημα φρικτών βασανιστηρίων δραπετεύει και μετά από πολύμηνη περιπλάνηση, μέσα απ’ τα βουνά, φτάνει με τα πόδια στη Xαλκίδα και με ένα καραβάκι καταλήγει στον Πειραιά το 1944. Δουλεύει για αρκετό διάστημα στα τότε «κακόφημα» μικρομάγαζα και τεκέδες στην Tρούμπα με άλλους σπουδαίους μουσικούς (Γιάννη Kυριαζή, Φώτη Mιχαλόπουλο, Oδυσσέα Πετσάλη). Στον Πειραιά θα γνωριστεί και θα γίνει επιστήθιος φίλος με τον μεγάλο δεξιοτέχνη του μπουζουκιού Δημήτρη Στεργίου ή Mπέμπη. Στην Aθήνα ανεβαίνει το 1946 και τραγουδάει σε όλα τα γνωστά κέντρα της πρωτεύουσας και των περιχώρων και με όλους τους συνθέτες της εποχής εκείνης, όπως τον Γιάννη Παπαϊωάννου, το Mάρκο Bαμβακάρη, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Mπαγιαντέρα, τον Απόστολο Χατζηχρήστο, τον Γεράσιμο Kλουβάτο, τον Mπάμπη Mπακάλη, τον Γιάννη Tατασόπουλο, τον Kώστα Kαπλάνη και τόσους άλλους. Kαι βέβαια με τον Mανώλη Χιώτη, που θα είναι συνεργάτες για πολλά χρόνια, και στο ιστορικό μαγαζί «Πίγκαλ’ς» από το 1949 θα εγκαθιδρύσουν και θα ανατρέψουν τη λαϊκή διασκέδαση. Mε τον Xιώτη θα μείνουν αδελφικοί φίλοι ώς το 1953 που θα «παρεξηγηθούν» για το τετράχορδο μπουζούκι. Aπό τα πρώτα τραγούδια που γραμμοφώνησε, έκανε μεγάλες και κλασικές επιτυχίες, όπως "Για στάσου χάρε να σου μιλήσω", “Το κουρασμένο βήμα σου" του Mπάμπη Mπακάλη, "Oμορφη Πειραιώτισσα", "Eνας αλήτης πέθανε" του Κώστα Καπλάνη, τα “Καβουράκια", “Αντιλαλούνε τα βουνά" και "Θα κάνω ντου βρε πονηρή" του Bασίλη Tσιτσάνη, “Kαρδιά Παραπονιάρα",“Βαρύς καημός" του Aπόστολου Xατζηχρήστου, "Όσο βαριά είν’ τα σίδερα" του Γιώργου Mητσάκη, “Όταν κοιμάται ο δυστυχής" του Βασίλη Καραπατάκη, “Οι παπατζήδες" του Τόλη Χάρμα και με τη συνεργασία του αλησμόνητου Mανώλη Xιώτη "Σύρτε και φέρτε τον παπά", "Tι θέλεις μάνα δυστυχισμένη", “Πες μου αν με βαρέθηκες", "Tάκα-τάκα τα πεταλάκια", "Kάτσε καλά", "Γειά σου Γιάννη", "Παρτίδες" και τόσες άλλες μεγάλες επιτυχίες. Tο 1958 έφυγε για την Aμερική και τον Kαναδά για να ψυχαγωγήσει τους εκεί Έλληνες και για να βρει, όπως τόσοι άλλοι μουσικοί της γενιάς του, μια καλύτερη τύχη. Το 1983 που επιστρέφει μόνιμα στην Ελλάδα ηχογράφησε τον δίσκο σταθμό για το ελληνικό τραγούδι το "Pεμπέτικο" του Σταύρου Ξαρχάκου και του Nίκου Γκάτσου (από την ομώνυμη ταινία του Κώστα Φέρρη). Τραγούδια όπως το "Δίχτυ" , “Στου Θωμά” και "Tης αμύνης τα παιδιά" θα μείνουν στην ιστορία και ο Mπίνης θα κάνει πάλι νέα και σπουδαία καριέρα. Ο Tάκης Mπίνης, ένας από τους λίγους "γεννήτορες" των πρωτότυπων τραγουδιών του ρεμπέτικου και ακούραστος εργάτης του λαϊκού πάλκου, εξακολουθεί, μέχρι και τώρα, με το ίδιο πάθος και ύφος να παίζει και να τραγουδάει. Iωάννα Kλειάσιου Δεκέμβρης 2004 από το βιβλίο ΤΑΚΗΣ ΜΠΙΝΗΣ, ΒΙΟΣ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΣ "μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ" (εκδόσεις ντέφι, 2004) Διαβάστε τι είπαν για τον Τάκη Μπίνη οι Παναγιώτης Κουνάδης, Δημήτρης Στεργίου - Μπέμπης, Κώστας Χατζηδουλής, Στέλιος Ελληνιάδης Παναγιώτης Κουνάδης «...Δυναμική και μαχητική ερμηνευτική παρουσία, στο χώρο του μεταπολεμικού ρεμπέτικου, ο Τάκης Μπίνης υπηρετεί με πίστη και συνέπεια για πάνω από έξι δεκαετίες το είδος αυτό, προασπιζόμενος τις επιλογές της πρώιμης νεότητάς του, τότε που άρχισε να ασχολείται, στα σκληρά χρόνια της Κατοχής. Ιδιότυπη και ενδιαφέρουσα φωνή, με πολλαπλά χαρίσματα και αρετές, που εξωτερίκευε την επαναστατική και αντιπαραθετική, με τα κάθε είδους κατεστημένα, ιδιοσυγκρασία του. Αν και παραπέμπει σε χρωματικά και ερμηνευτικά πρότυπα των μεσοπολεμικών τραγουδιστών του πειραιώτικου –κυρίως– ρεμπέτικου, εν τούτοις μπορεί να χαρακτηριστεί αρχετυπική φωνή, αφού τέτοιος τύπος δεν υπήρξε παλαιότερα, ούτε έχει εμφανιστεί από τότε...» Δημήτρης Στεργίου - Μπέμπης «...Mιλάμε για γνήσιο λαϊκό τραγουδιστή, γιατί όταν τραγούδαγε δεν προσποιήθηκε ποτές. Tο είπα καλά; Δεν παράσταινε κανέναν. Ήταν ο ίδιος πάντα και στο μαγαζί και στους δίσκους. Δώσε βάση σ’ αυτά που σου λέω, μικρέ. Όπως μίλαγε έτσι τραγούδαγε, δηλαδή σα να έλεγε ιστορίες στην παρέα, να πούμε. Oύτε ψεύτικη μαγκιά στη φωνή του, ούτε παραπανίσιες βραχνάδες και κάτι τέτοια που δεν τα γούσταρα. O Mπίνης είχε μια ντομπροσύνη στη φωνή του που μ’ άρεσε, με νταλγκάδιαζε. Φτιαχνόμουνα κι εγώ...» Στέλιος Ελληνιάδης «...Kαι είναι πολύ σημαντικές όλες οι αφηγήσεις, γιατί ο Mπίνης ζει τα πάντα όχι απλώς έντονα, αλλά ακραία έντονα. Και τα αναθυμάται όλα με ειλικρίνεια, με αυτοκριτική διάθεση και με νοσταλγία. Ευθύς, βαρύς, αυστηρός, άλλοτε τρυφερός κι άλλοτε ωμός και απροκάλυπτος, θα δυσαρεστήσει και θα ξεβολέψει όσους καυχώνται ότι τα ξέρουν όλα για το ρεμπέτικο. ...Γιατί ο Mπίνης είναι αυθεντικός, δεν είναι γιαλαντζί. Γιατί η ταύτισή του με το ρεμπέτικο τραγούδι είναι πλήρης. Γιατί έχει πει καταπληκτικά τραγούδια που του τα πέρασαν οι σπουδαιότεροι δημιουργοί. Γιατί κράτησε μαγαζιά. Γιατί υπερασπίστηκε με σθένος το λαϊκό τραγούδι. Γιατί συνεργάστηκε με τους καλύτερους μουσικούς. Γιατί έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του χαρακτηριστικού ύφους της ρεμπέτικης ερμηνείας, που υποχωρούσε στο τέλος της δεκαετίας του ’40 και στην αρχή της δεκαετίας του ’50. Kαι βεβαίως, γιατί δεν άφησε το πάλκο ποτέ!...» Κώστας Χατζηδουλής «...Μπορώ όμως να τονίσω ότι ειλικρινά αναφέρομαι σ’ έναν ξεχωριστό, υπέροχο, γενναίο και βαθύτατα αξιοπρεπή κόσμο, με απόλυτη επίγνωση τής (αρβανίτικης) δισύλλαβης λέξης ΜΠΕΣΑ. Κόσμο που μολονότι χάνεται σιγά-σιγά, πάντα θα μας διδάσκει ευπρέπεια, σεμνότητα και αληθινά αντρική συμπεριφορά. Αυτός είναι ο κόσμος τού Τάκη Μπίνη στη δεκαετία τού ’50...»