KΩΣΤΑΣ ΠΙΚΙΝΟΣ--βιογραφία...

Κώστας Πίκινος

Από Rebetiko_wiki

Ο Κώστας Πίκινος ήταν νυκτερινός επιχειρηματίας που σε ηλικία 37 ετών έπεσε, για ασήμαντη αφορμή, θύμα δολοφονικής επιθέσεως το 1931, μέσα στο ίδιο του το κατάστημα. Η ιστορία του έγινε αργότερα τραγούδι από τον Κώστα Ρούκουνα, προσωπικό του φίλο, που ήταν και αυτόπτης μάρτυρας του τραγικού συμβάντος, ως μέλος της ορχήστρας.

Πίνακας περιεχομένων 1 Ο Πίκινος και η «Μπύρα» του 2 Το χρονικό της δολοφονικής επιθέσεως 3 Τραγούδια για τον Πίκινο 4 Παραπομπές 5 Πηγές

Ο Πίκινος και η «Μπύρα» του

Ο Κώστας Πίκινος

Η «Μπύρα του Πίκινου» ήταν κέντρο με ορχήστρα και βρισκόταν στην Αθήνα, στην περιοχή του Θησείου, στον αριθμό 26 της οδού Ακάμαντος. Ήταν εξαιρετικά δημοφιλής νυκτερινός προορισμός της εποχής με αξιόλογους μουσικούς. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Κώστα Ρούκουνα, το μοιραίο βράδυ τα άλλα μέλη της ορχήστρας ήταν ο Γιώργος Κερατζόπουλος στο βιολί και ο Κώστας Τζόβενος στο σαντούρι, ενώ παλιότερα είχε περάσει από αυτή και ο βιολιστής ο Βαγγέλης ο Ναύτης.
Ο ίδιος ο Πίκινος περιγράφεται από τον Ρούκουνα ως λεβεντάνθρωπος και ακέραιος χαρακτήρας, που δεν ανεχόταν παρεκτροπές μέσα στο κατάστημά του:
«Τέτοιο άντρα είναι δύσκολο στα χρόνια μας, να βρης. Κουβαρντάς, μπεσαλής, παλληκάρι κι ας τον έφαγε ένας χαμένος, τόλεγε η ψυχή του. Εκεί να πούμε, παιρνούσανε οι μεγαλύτεροι νταήδες στην εποχή αυτή, μπροστά του σούζα ... Τον έκλαψε κόσμος και ντουνιάς, οχτροί και φίλοι με μαύρο δάκρυ.»

] Το χρονικό της δολοφονικής επιθέσεως

Όλα ξεκίνησαν από μια παρέα που μονοπωλούσε τις παραγγελιές προς την ορχήστρα. Όταν οι μουσικοί θέλησαν να κάνουν και αλλωνών το κέφι, η εν λόγω παρέα άρχισε τα παράπονα με ουδόλως κόσμιο τρόπο. Σε κάποια φάση αναγκάστηκε να πάει ο ίδιος ο Πίκινος στο τραπέζι τους για να ηρεμήσει τα πνεύματα. Ενός ονόματι Χατζίνα μάλιστα, του μετέπειτα δολοφόνου του, χρειάστηκε να του κρατήσει μέχρι το τέλος της βραδιάς τον σουγιά, που τον είχε ανοίξει σε κοινή θέα. Παρόλα αυτά τα προβλήματα συνεχίστηκαν και αργότερα κάποιος από αυτούς τους θαμώνες είπε μια βαριά κουβέντα στον σαντουριέρη τον Τζόβενο, που ανταπέδωσε με αποτέλεσμα γενική σύρραξη.
Ο Πίκινος, με τη συνδρομή και άλλων θαμώνων, τους έβαλε να πληρώσουν και τους πέταξε έξω με συνοπτικές διαδικασίες. Όμως, ενώ όλα έδειχναν ότι το συμβάν είχε λήξει, έλαβε χώρα νέα αψιμαχία. Καθώς ο Πίκινος μπήκε στη μέση να καθαρίσει, δέχτηκε τη μαχαιριά στην κοιλιακή χώρα από τον Χατζίνα, στον οποίο είχε μόλις πριν επιστρέψει τον σουγιά!
Στο νοσοκομείο υπεβλήθη σε εγχείρηση όμως λίγες μέρες αργότερα έσπασαν τα ράμματα και ο άνθρωπος τελικά πέθανε από τις επιπλοκές.

Τραγούδια για τον Πίκινο

Ο Ρούκουνας (ο οποίος και σε άλλες περιπτώσεις έφτιαψε τραγούδια αναφερόμενα σε πραγματικά συμβάντα) έφτιαξε ένα τραγούδι για τον φίλο του τον Πίκινο (το ομώνυμο) το οποίο ηχογραφήθηκε το 1934 (δίσκος Parlophone Ελλάδος, B-21784^[1]) και το οποίο εξυμνεί τον μακαρίτη και θρηνεί τον χαμό του.
ΠΗΓΗ
http://rebetiko.sealabs.net/